De trend is gezet. Nu is er een groeiend draagvlak om de vrije artsenkeuze (specialist) te gaan beperken. En weer is het toverwoord bezuinigen. Nu zal het in de praktijk voor gangbare ingrepen niet heel veel gevolgen hebben: de huisarts verwijst meestal door naar de door de ziektekostenverzekering gecontracteerde specialist en als patient heb je veelal niet goed zicht op de kwaliteit van specialisten, dus geloof je de huisarts op zijn woord.
Maar toch. Al jaren wordt er geprobeerd meer transparantie te krijgen in de kwaliteit van de zorgverlener, doordat bijvoorbeeld patiënten hun oordeel kunnen vellen over de communicatie en de kwaliteit van de ingreep. Dat lijkt toch een beter pad. Een arts is een arts, maar de ene arts is de andere niet. Zeker bij wat meer gecompliceerde ingrepen is het prettig dat je als patiënt op zoek kan gaan ( via je netwerk, via adviezen van andere artsen, via google en via sites) naar de beste arts denkbaar. Het is immers jouw lijf en leden die ter discussie staan.
Zo was er recent het verhaal van een 69-jarige patiënt die 14 tumoren in zijn lever had. Niet goed natuurlijk. Hij kwam bij een gespecialiseerd ziekenhuis, waar – na onderzoek – de specialist vertelde er niet aan te beginnen. Het was gewoon teveel. De patiënt liet het er niet bij zitten, zocht en vond een ziekenhuis 800 kilometer verder, die hem voorstelde direct maar aan de slag te gaan. Ze hadden ervaring met dit soort levertumoren. En de operatie bleek extreem succesvol: alles verwijderd, lever teruggezet en het leven kan weer een aantal jaren door. In het eerste scenario was hij nu dood geweest.
Dus de boodschap is: ga nooit voor minder. En als er geen vrijheid is, probeer dat extra te verzekeren: het kan je leven redden.