Het is waar, vrijwel iedereen is ons een vreemde. Het is goed dat te realiseren. Ook de weinigen die we dikwijls zien, zo vaak misschien dat wij aan de frequentie het recht ontlenen hen onze vrienden te noemen, worden steeds opnieuw vreemden voor ons: het leven verandert, zij veranderen met het leven, ieder op zijn manier. Alleen anders dan wijzelf want het leven is polyform en de dingen zijn polyvalent. Hoe het leven ons zal aanpakken valt niet te zeggen, waar het zal ons treffen, het is onbekend; alleen de effecten van de verandering worden duidelijk. Maar het is dan te laat, het proces der veranderingen is niet te achterhalen, noch bij de ander noch bij onszelf. Hij weet niet ‘wat er is’, en ik weet het evenmin. Wij voelen alleen: het is anders, er is iets veranderd en wij stellen ons in op het andere zonder het vroegere mee te nemen. Wat betekent dit anders dan dat het niemand kwalijk te nemen is als hij een enkele keer in de ‘complexen’ blijft steken en een therapeut opzoekt.
[bron]J.H. v.d. Berg, in: Metabletica