Ik heb het idee dat het altijd een beetje vervelend is als mensen zo sentimenteel doen over hun rozen. Je ziet dan Engelse plaatjes voor je met rietgedekte huisjes en dames met een strooien hoed. Of heel deskundige (Engelse) dames en heren die over allerlei eerbiedwaardige afkomsten van rozen praten. Je moet er van houden. Ik aarzel dus. Ben ik sentimenteel? Ongetwijfeld.
Laat ik dan heel zakelijk vertellen van twee van mijn klimrozen: een witte en een oranje. Belangstellende lezers kunnen plaatjes van die bloemen makkelijk opzoeken op internet.
Een: een witte klimroos, mrs. Herbert Stevens. De bloemknop heeft een mooie spitse vorm, ik vond hem interessant. Nu blijkt dat hij net iets eerder bloeit dan Sneeuwwitje, wat een extra bonus is. Hij groeit wat rustiger dan genoemd Sneeuwwitje, maar is wel heel fijn.
Het plaatje is nu dus als volgt: Rechts van de voordeur mrs. Herbert Stevens en links van de deur en vlakbij de erker, Sneeuwwitje, die veel uitbundiger bloeit en al ver over het balkon groeit. De bloem heeft geen bijzondere vorm, maar is ‘gewoon’ mooi. Boven de deur een soort ijzeren boog als steun waar de beide rozen in elkaar groeien. Romantisch nietwaar?
Twee: de Westerland. Over die roos ben ik zo enthousiast dat ik hem links en rechts aan vrienden cadeau doe. Ik heb hem eens meegenomen in een pot, nog helemaal niet uitgelopen, toen we met de camper naar vrienden in de Pyreneëen gingen. We deden er vijf of zes dagen over, en telkens mocht de roos buiten staan als we stopten. Toen we aankwamen stond hij vol in blad! De gastvrouw was later zo enthousiast over die roos dat ze hem langs de hele afzetting van haar terrein heeft laten planten.
De Westerland is overwegend oranje, maar er zit ook geel in, en roze, en rood. Hij geurt en bloeit het hele jaar door. Hij is oersterk. Bij mij groeit hij over een ijzeren poortje over een paadje in de border.
Op plaatjes vind ik hem niet mooi genoeg, je ziet niet dat hij een beetje doorschijnend is. De late rozen zijn weer wat anders van kleur, meer geel-oranje.
Ach, maar ik kan die prachtige donker-rode klimroos (ik heb de naam helaas niet opgeschreven) langs het hek in de voortuin toch niet overslaan? Zoveel bloemen, fluweel-donkerrood. Hoe meer je snoeit, hoe meer hij bloeit (bekend natuurlijk). Planten die zo overdadig bloeien, ondanks de slechte grond, daar kun je toch alleen maar dankbare gevoelens bij koesteren?
Ja, ik heb nog een aantal andere rozen (zoals de witte Mountain Snow, die als je in de jonge bloem kijkt, zie je zowel roze als crème. Ik begrijp niet hoe dat kan), maar ik laat het hier bij, zie boven.
Liebje Hoekendijk