Het was zacht gaan regenen. Kraaltjes water hechtten zich aan Augusta’s haar en bleven liggen op haar wollen jas. Alles is geschiedenis, dacht Guus. Het nu bestaat niet. Het moment is: jacht op een prooi die sneller is dan de jager. Of het andere is waar: verleden bestaat niet, er is voortdurend heden omdat we nergens anders kunnen zijn dan in het hier en nu als op een vlot in de oceaan. En ons geheugen is een grammaticale hulpconstructie zonder antecedent. Het ik is leeg. Het is onherbergzaam en kil als het heelal. In het moment is niet te leven zonder geschiedenis.’
[bron]Nelleke Noordervliet, in: De naam van de vader