Filmmaakster Josefien Hendriks was thuis de jongste van drie kinderen: de lieveling die nooit iets fout kon doen. Ze schrok toen ze de tientallen oude filmrollen digitaliseerde waarop haar vader in de jaren ‘80 en ‘90 haar voorbije gezinsleven had vastgelegd. In haar herinnering was het haar broer die lastig was, maar ze werd pijnlijk verrast door de cynische opmerkingen die haar vader tegen haar broer maakte vanachter zijn camera. In plaats van het schattige meisje dat zij zelf dacht te zijn, toonde het filmmateriaal haar vooral de voorrangspositie die ze had binnen haar gezin. Daarnaast stuitte ze op een schat aan beelden van haar vader, die de tijd leek te willen vangen: terwijl zijn commentaar hard was, was zijn manier van kijken juist zacht. De honderd uur materiaal die dertig jaar tijd bestrijken, dwongen een film af. In 2Doc: Dit waren wij probeert Josefien Hendriks het gezin waarin ze opgroeide te ontrafelen aan de hand van de filmopnames van haar vader, de dagboekteksten van haar moeder, de verklaringen van haar ouders en haar eigen herinneringen. Ze probeert daarbij zo eerlijk mogelijk te zijn, maar worstelt met haar eigen positie en met de bronnen die elkaar soms pijnlijk tegenspreken. Een film over familie: de mooiste vloek die er bestaat.
Docu: Dit waren wij!
Een verhaal over de familie van de maakster, de jongste en de lieveling van het gezin: zoals het haar verteld wordt, zoals het gebeurd is, zoals zij het zich herinnert, zoals het ooit gefilmd werd. Hoe houden familieleden elkaar gevangen in rolpatronen? En kun je daar jaren later nog iets aan doen?