Ik ben 65 en zo zie ik er ook uit. En zoals zoveel Nederlanders (en zeker in Corona-tijd) bestel ik dan veel – heel veel – online. Maar ook daarvoor bestelde ik dozen wijn online. Elke keer weer wat anders en lekker gemakkelijk: de bezorger staat een paar dagen later voor je deur met het bestelde. Geweldig.
Maar dan is er opeens de age-check. Zo heet dat. Je kunt ook zeggen ‘leeftijdscontrole’. De bedoeling hiervan is om te controleren dat er geen producten worden afgegeven aan de deur aan mensen onder de 18. Dus geen alcohol geven aan een persoon onder de 18.
De bel gaat. De deur gaat open en daar staat de postbesteller van PostNL. Deze doos wijn is voor u. Mag ik even uw paspoort zien, vraagt ie. Ik zeg: Waarom wilt u mijn paspoort zien? Dat moet, zegt ie, ik moet uw identiteit vaststellen. Ik zeg: Waarom zou dat zijn? Mijn naam staat op de doos, mijn adres staat op de doos, dus wat is het probleem? Dat moet, zegt ie. Ik zeg: heeft het te maken met de age-check? Ja, zegt ie. Ik zeg: hoe oud denkt u dat ik ben? Hij zegt: ik moet uw identiteitsbewijs zien.
Om een lang verhaal kort te maken: ik laat niet aan een willekeurige postbesteller mijn paspoort zien, omdat er een regel is bij PostNL dat de medewerker koste wat kost moet vaststellen of ik boven de 18 ben en dat kan alleen aan de hand van een identiteitsbewijs. Uh?
Geeft u mij anders uw geboortedatum, dan noteer ik dat. Ik zeg ’16 januari 63′. Hij zegt: dat is niet waar toch? Ik zeg: Nee. Hij zegt: Dan neem ik de doos weer mee. Ik zeg: doe dat. En de medewerker van PostNL stapt met de doos weer richting zijn bestelbus en verdwijnt.
Regelgeving ontspruit vanuit een geest van handelen en daardoor ontstaat een regel. Het gekke vervolgens is dat de Regel boven de Geest uitgaat. Wat evident zo is, is alleen maar zo als dat door de Regel kan worden vastgesteld, anders niet.
We leven in een vreemde wereld.