We moeten doodgaan niet erger maken dan het is want het is een natuurlijk gebeuren. Dat zeg ik ook tegen mezelf. Ik zit ook in de risicogroep en dan kun je jezelf erop voorbereiden. Alles en iedereen die leeft gaat ook weer dood. Elke dag ontstaan er duizenden, miljoenen vormen van leven op deze planeet en na verloop van hun tijd verdwijnen die weer, vaak net zo snel als ze kwamen. Zo gaat dat ook met dieren en mensen. Bij mensen is het doodgaan wat ingrijpender dan bij de meeste dieren en andere levensvormen omdat mensen het weten. Ze zijn er zich van bewust dat leven maar even duurt en dat het ook doodgaan betekent. Veel andere wezens hebben daar weinig notie van. Het lijkt dan alsof dieren het makkelijker hebben en niet moeilijk doen als hun tijd erop zit. Mensen weten het, al willen ze dat niet altijd weten. Dan steken ze hun kop in het zand, dromen over een hemelse wereld waar lijden en dood zijn uitgebannen of laten zich verdoven. Maar duidelijk is dat onze wereldbol krioelt van leven en doodgaan. Dat is de gewoonste zaak van de wereld.
Er leven bijna acht miljard mensen op onze wereldbol en in het kleine Nederland zo’n zeventien miljoen. Dagelijks sterven er hier gemiddeld ruim 400 mensen per dag, dat is zo’n 3000 doden per week. In een gemiddeld jaar zijn dat in Nederland 153.000 doden. Tijdens een winterse griepperiode zijn het er wat meer, soms 3800 of 4000 doden per week (lees google er maar op na). Nu tijdens deze corona-pandemie kan dit aantal nog verder oplopen. Maar vergeet niet dat er dagelijks in dit land ook bijna 500 kinderen worden geboren en er daarnaast een even groot aantal immigranten bijkomt. Ruwweg betekent dit dat er jaarlijks 365.000 mensen bij komen. (Als er b.v. jaarlijks 200.000 mensen sterven betekent dit nog een groei van de bevolking met globaal 165.000 personen.)
Maar dit zijn cijfers, cijfers die je in perspectief moet zien. Als er op de teevee gemeld wordt dat er 130 coronadoden per dag zijn, dan krijgen kinderen te horen dat dit er veel zijn en dat het heel erg is en verschrikkelijk. Maar dan verzuimt men de andere 400 doden te vermelden om maar te zwijgen over de normale 3000 doden per week. Met cijfers kan worden gegoocheld en gemanipuleerd. Je kunt mensen met cijfers om de oren slaan. Het zijn de feiten, zegt men dan. Maar feiten zijn meestal buiksprekende poppen, men bedoelt er iets mee te zeggen maar dat spreekt men niet uit. Dat geeft men mensen in de mond. Het is verschrikkelijk, opa, zegt mijn kleindochter van tien door de telefoon. Er zijn vandaag weer 145 mensen doodgegaan.
Hoewel ik dacht dat het taboe op lijden en dood in Nederland veel minder was dan in de ons omringende landen, ontdek ik bijna dagelijks dat de media in dit land er alles aan doen dit ongedaan te maken en het taboe alleen maar vergroten en versterken. En daarbij laten ze zich ondersteunen door het buitenland. Wij waren tot nu toe hier goed geëquipeerd in palliatieve zorg, in het begeleiden van zieken en stervenden en van mensen die verder leven zinloos vonden of hun bestaan als voltooid zagen. Bijna niets daarvan meer in de media. Het gaat voornamelijk over de bedden op de I.C. en het vreselijke lijden dat zich daar afspeelt, over het aantal besmette personen en de vele doden. De angst wordt vergroot, het taboe op lijden en dood wordt dusdanig versterkt, dat de hele maatschappij erdoor ontwricht wordt, dat honderdduizenden mensen werkloos worden gemaakt en de economie wordt ontregelt. Soms denk ik dat de middeleeuwers verstandiger waren dan wij.
18 april 2020
Piet Winkelaar