De familie, negen personen, verzamelt zich in mijn tuin. Maar vandaag gaan we uit de tuin, naar Kortenhoef, even voor het kerkje is een paadje richting Hilversum, het plassengebied in. Wij, dat zijn de familie van mijn zoon Martien, die zijn as gaan strooien op een plek die hij heeft aangewezen.
Als we bij het begin van het pad zijn waarschuwt mijn dochter Tryphe: ‘Dat is te ver voor je, Joos! (88)’, maar Joos gaat het proberen. Het eerste stuk over een redelijk pad, omzoomt door bossen Japans knoopkruid. Joos loopt met zijn stok, door mij ondersteund aan de andere kant. Door het weiland gaat het niet meer, hij valt telkens om.
We dragen ook een stoeltje mee, en hij zou daarop kunnen zitten en wachten tot we terugkomen. Maar Erik (kleinzoon) en Floor (man van kleindochter) vragen of hij graag mee wil. ‘Ja, ik wil er heel erg graag bij zijn’ zegt Joos, en dan tillen ze hem samen op en lopen de rest van weg met hem af. Een heel stuk nog, door twee lange weilanden en door rietland. Wim (schoonzoon) wisselt het dragen ook nog af.
De plek
Dan zijn we op de plek. Er is een meertje, en is wat ruimte met gras en een bank. Joos zit dankbaar op de meegebrachte klapstoel. We spreiden een kleedje uit en Mana (dochter van Saskia) geeft iedereen thee; zwarte- en kruidenthee, met een koek er bij. We zitten op boomstronken of het bankje of op een vuilniszak op de grond. Saskia (vriendin van Martien) vangt met het schepnet dat we bij ons hebben, een jong zwart zoetwaterkreeftje, en nog een. Het is hier zo stil, en in dat water zitten al die waterdieren die Martien zo mooi vond.
Na een poosje zeggen we dat het tijd is. Saskia heeft de koker met de as. Wat is het veel – maar de as van de kist zit er natuurlijk ook bij. We gaan naar het water. Op een stronk doet Laura (kleindochter) een lichtje aan en een reukstokje. Ieder doet om de beurt een gooi naar het water met een deel van de as. Het laatste beetje doet Tryphe namens alle vrienden die er hier niet bij zijn.
De as zakt niet meteen weg, maar maakt spannende figuren op het water in allerlei kleuren. Een rookwolk as drijft boven het water. We gooien rozen uit mijn tuin op het water. We staan er nog een poosje.
Er was nog een rest vissenvoer voor al die aquaria van hem. Dat geven we maar aan de vissen hier. Misschien verstoren we het ecologische evenwicht met al ons gedoe?
We staan nog een poosje, en pakken dan alles weer in. We laten het schepnet van Martien achter, en bedenken dat een twaalfjarig jongetje hem zal vinden en ook beestjes zal gaan vangen…
Joos loopt eerst een stukje zelf en wordt daarna weer opgehesen. Langs het pad vinden we een kapotte, dode volwassen zoetwaterkreeft, wel 15 cm groot. En zwart. Een eng beest.
Liebje Hoekendijk