Het seksuele leven van Catherine M.
Pierre Courage
De 18e eeuw, waarin het werk van Casanova is geschreven, is de bloei van de libertijnse seksmoraal. Casanova beschrijft genotbelevingen vanuit het perspectief van de volwassen man. Het boek van Josephine Mutzenbacher laat zien dat de hoer zich in de 19e eeuw niet langer maatschappelijk laat marginaliseren. Zij beschrijft genotervaringen in haar memoires vanuit het perspectief van het opgroeiende kind en haar latere professionele activiteiten als hoer.
De 20e eeuw, de eeuw van de vrije seks, laat zien dat de vrouw niet alleen als hoer, maar ook als libertijn een ruim scala aan seksuele ervaringen kan nastreven. Een vertolking van deze nieuwe moraal die grote literaire indruk maakte is het boek Het seksuele leven van Catherine M. Eén van de eerste vragen die de auteur, Catherine Millet, zichzelf als kind al stelt gaat over het hebben van meerdere mannen.
Kon een vrouw meerdere mannen tegelijkertijd hebben, of alleen na elkaar? Hoe lang moest ze in dat geval met de ene getrouwd blijven voordat ze kon overgaan op een andere? Hoeveel kon ze er ‘redelijkerwijze’ hebben: een paar, in de orde van vijf of zes, of een aanzienlijk groter of zelfs onbeperkt aantal?
Het antwoord op deze vragen komt in haar leven op een betrekkelijk natuurlijke wijze tot stand.
Op mijn achttiende was ik geen maagd meer – wat niet uitzonderlijk vroeg is – maar in de weken na mijn ontmaagding deed ik al voor het eerst mee aan groepsseks. Ik was die keer natuurlijk niet degene die het initiatief nam, maar ik zette er wel vaart achter, iets wat ik nooit heb kunnen verklaren. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat de omstandigheden een aantal mannen op mijn pad hebben gebracht die het graag met meerderen tegelijk deden of toekeken terwijl hun partner het met andere mannen deed. Het enige idee dat ik hier zelf over had, was dat ik van nature openstond voor nieuwe ervaringen en geen morele bezwaren had, waardoor ik gewillig meeging in hun gewoonten. Maar ik heb er nooit enige theorie aan verbonden en ik ben ook nooit rebels geweest.
Openheid voor seksuele ervaringen is het leitmotiv in haar leven.
Eerlijk gezegd was ik allang opgehouden met tellen. Ik was de vragen uit mijn kindertijd over toegestane aantallen mannen helemaal vergeten. Ik was er niet op uit zoveel mogelijk jongens te versieren, en ik ergerde mij aan de jongens of meisjes van mijn leeftijd die ik op fuiven met zoveel mogelijk andere personen zag flirten – dat wil zeggen, die ik aan elkaar zag zitten en met elkaar zag tongzoenen zolang ze hun adem konden inhouden – zodat ze de volgende dag op school iets hadden om over te kunnen opscheppen. Ik nam genoegen met de ontdekking dat de wellustige bezwijming die ik voelde bij de aanraking van de onuitsprekelijke zachtheid van alle vreemde lippen, of als er een hand in mijn kruis werd gelegd, tot in het oneindige vernieuwd kon worden, aangezien de wereld vol mannen bleek te zijn die daar op uit waren. De rest liet me koud.
Seks gaat haar op een natuurlijke manier af. Ze behoort niet tot de categorie verleidsters en vindt dat haar plaats in de wereld niet zozeer tussen de vrouwen is, tegenover de man, als wel aan de zijde van de mannen. Met haar vriend Eric die ze op haar eenentwintigste heeft leren kennen gaat ze regelmatig naar feesten waar vrije seks mogelijk is.
Sommige vrouwen hadden zich voor de gelegenheid speciaal aangekleed in doorschijnende jurken of overhemdblouses waar ik jaloers op was, en ik hield me afzijdig zolang er nieuwe mensen aankwamen die elkaar met glazen champagne in de hand begroetten. Uiteindelijk voelde ik me pas op mijn gemak als ik mijn jurk of broek uit had. Mijn ware kleding was mijn naaktheid, die me beschermde.
Haar vriend neemt de rol van aangever op zich.
Eric legde me op een van de bedden of banken die in de alkoven stonden, waarmee hij een stilzwijgende afspraak in ere hield dat hij het initiatief zou nemen om mij uit de kleden en neer te leggen. Hij begon meestal met me te strelen en te kussen, maar het werd meteen overgenomen door anderen. Ik bleef bijna altijd op mijn rug liggen, misschien omdat de andere gebruikelijke houding, waarbij de vrouw schrijlings op het bekken van de man gaat zitten, zich minder leent voor meerdere deelnemers, en sowieso een persoonlijker contact tussen de twee partners impliceert. Liggend kon ik door meerdere mannen tegelijk worden gestreeld, waarbij er één rechtop zat, om de ruimte vrij te maken en te kunnen kijken terwijl hij druk bezig was met mijn geslachtsdeel. Er werd van alle kanten aan me geplukt; een hand die met een rondgaande beweging over het bereikbare deel van mijn venusheuvel wreef, een andere die zachtjes mijn hele bovenlijf aanraakte of in plaats daarvan liever mijn tepels prikkelde… Ik genoot er meer van op deze manier betast te worden dan van de penetraties, vooral als er stijve pikken over mijn hele gezicht gingen of met hun eikel over mijn borst wreven. Ik vond het lekker om er in het voorbijgaan één vast te pakken, in mijn mond te nemen en hem tussen mijn lippen heen en weer te laten gaan, terwijl een andere zich in mijn gestrekte nek opdrong. En dan mijn hoofd te draaien om weer een nieuwe te pakken. Of er één in mijn mond te hebben en één in mijn hand.
Opgaan in de seks blijkt voor Catherine Millet de motiverende kracht te zijn om zich steeds weer in allerlei werkelijke en gefantaseerde situaties open te stellen voor de eigen en andermans seksuele aandrang.
Seksuele fantasieën zijn veel te persoonlijk om ze werkelijk te kunnen delen. Niettemin had ik een getraind voorstellingsvermogen en beschikte ik over een ruime voorraad waar ik uit kon putten toen ik later omging met mannen die van praten hielden. In mijn ervaring nemen de meeste mannen genoegen met een beperkt aantal uitdrukkingen en zinnen; je bent hun ‘geile pijpstertje’ of ‘lekkere neukdoosje’, voordat je toetreedt tot de rang van ‘sloerie die het liefst de hele nacht niks anders met zich zou laten doen’. En als hij je ‘eens een goede beurt gaat geven’ en je ‘lekker diep vol gaat pompen’, wordt de aanval steevast met luide stem aangekondigd. Je probeert de zaak te stimuleren door te bekennen dat je eigenlijk maar een ‘neukpop’ bent, en als je verzekerd wordt dat je ‘bereden’, ‘gevuld’, of ‘genaaid’ gaat worden, wil je geramd worden door die ‘dikke paal’, die ‘neukstaaf’ waar je zo van geniet, totdat je uiteindelijk ‘een klets in je gezicht krijgt’ of ‘zijn stijfsel doorslikt’. Maar dat zijn slechts accentueringen, oplevingen die van tijd tot tijd worden onderbroken door een reeks tussenwerpsels, gehijg en alle bekende kreunvarianten. Omdat ze paradoxaal genoeg minder respons krijgen dan aanrakingen, zijn vieze woorden altijd clichématiger en ontlenen ze hun kracht misschien aan het feit dat ze juist tot een onveranderlijk erfgoed behoren. Zo stellen ze ons nog meer gelijk met redeloze dieren, zelfs in wat toch de functie heeft om ons van dieren te onderscheiden, namelijk het woord, en bespoedigen ze de verdwijning die we op zulke momenten zoeken.
De seksuele daad is een toevluchtsoord, dat tot de verrassing van de auteur niet ver weg maar praktisch overal in de maatschappij kan worden gevonden of gecreëerd en waar het aangenaam toeven is vanwege de zekerheid die lustbelevingen blijken te geven.
Ik heb al duidelijk gemaakt dat ik, onzeker als ik was in sociale contacten, van de seksuele daad een toevluchtsoord had gemaakt waar ik me maar al te graag instortte; op die manier omzeilde ik de blikken die me in verlegenheid brachten en verbale uitwisselingen waarin ik geen ervaring had. Zo was er ook geen sprake van dat ik het initiatief zou nemen. Ik heb nog nooit iemand versierd. Daarentegen was ik onder alle omstandigheden, zonder aarzeling, zonder terughoudendheid, via alle openingen van mijn lichaam en in de volle omvang van mijn bewustzijn beschikbaar.
Pierre Courage, De pornografische verleiding, 2008, p. 88-92.
Bestelpagina uitgeverij De Bezige Bij
