Het denken heeft het ik geschapen en dus maakt het denken dat op zichzelf fragmentarisch is van het ik een fragment.
Als u zegt ‘ik’, ‘mij’, ‘ik wil, ik wil niet, ik ben zus en ik ben niet zo’, is dat het gevolg van het denken. En omdat denken op zichzelf fragmentarisch is, kan het denken nooit het geheel zijn, dus wat het geschapen heeft wordt fragmentarisch.
Mijn wereld, mijn godsdienst, mijn geloof, mijn land, mijn God en de jouwe, het wordt fragmentarisch. In wezen is het denken een proces van tijd, van meten en dus fragmentarisch. Ik vraag me af of u dit ziet? Als u dit eens heel duidelijk ziet dan kunnen we erachter komen wat handelen is, een juist, nauwgezet handelen waarin geen voorstellingen, geen voorstellingen, geen voorwendsels, niets anders dan het werkelijke, waar alleen waarnemen is en geen waarnemer.
[bron]J. Krishnamurti, in: Waarheid en werkelijkheid