‘Ik sta uiterst sceptisch tegenover de morele zuiverheid van de wetenschap en heb het idee dat haar rol zich nooit verder zou mogen uitstrekken dan die van dienares van de moraal. De grootste misvatting is dat we alleen maar meer kennis nodig hebben om tot een rechtvaardige samenleving te komen. Hebben we eenmaal het logaritme voor de moraal uitgedokterd, aldus deze gedachtegang, dan kunnen we alles veilig aan de wetenschap overlaten; de wetenschap garandeert de beste keuzes. Dat is ongeveer hetzelfde als denken dat een gevierde kunstrecensent een geweldig schilder moet zijn en een restaurantcriticus een fantastische kok. Critici bieden immers diepe inzichten in bepaalde kunstzinnige of culinaire creaties. Ze beschikken over de juiste kennis, dus waarom laten we hen de klus niet klaren? Maar een criticus is gespecialiseerd in evaluatie achteraf, wat iets heel anders is dan scheppen. Voor scheppen zijn intuïtie, vaardigheid en visie nodig. Zelfs al zou de wetenschap ons helpen begrijpen hoe de moraal en elkaar steekt, dat betekent nog niet dat ze goed is in het voorschrijven van morele beslissingen. Je verwacht toch ook niet dat iemand die weet hoe een ei moet smaken er een kan leggen?’
[bron]Frans de Waal, in: De Bonobo en de tien geboden