Het spel dat de twee echtgenoten aan het slot van de vorige feuilleton spelen wordt ook in de SM-literatuur uitvoerig beschreven, waarbij het machtsaspect meer wordt benadrukt en de boventoon gaat voeren in het spel van dominantie en onderwerping. De man in het volgende citaat is ogenschijnlijk onaangedaan door de seksuele handelingen van de vrouw die echter wel op Zijn bevel in het leven zijn geroepen. De idee is dat door het niet vervullen van het opgeroepen verlangen van de vrouw dit verlangen eindeloos versterkt wordt in relatie tot de machtspositie van de man. Het kijken naar de seksuele opwinding van de ander wordt geperverteerd doordat er niet langer een seksuele ontlading bij beide partners plaats vindt maar slechts bij de ene, gemanipuleerde partner van de seksuele interactie. De seksuele blik van de man is hier nauwelijks nog een metafoor voor diens geslachtsorgaan, maar staat – bij gebrek aan beter – in de beleving van de vrouw praktisch gelijk aan het geslachtsorgaan.
Hij dringt aan: ‘Masturbeer. Doe je benen goed wijd en masturbeer. Trek je broekje opzij en streel je geslacht, wijder, zodat ik het kan zien.’
Verlegen gehoorzaam ik.
‘Wijder, ik wil je beter kunnen zien als je masturbeert, ik wil je ogen zien knipperen, je lippen zien vertrekken bij het opkomend genot; de verkramping van je mooie gezichtje, kijk naar me, je bent mooi, grif mijn ogen in die van jou terwijl ik kijk naar je vingers in je geslacht dat je streelt, ga door, hou niet op, voel de warmte die opkomt, die bezit neemt van je buik, de prikkels die je lendenen bestoken, het zweet dat parelt, je hart dat op hol slaat…’[1]
In deze passage zien we dat eerst de bereidheid van de vrouw, haar openheid voor de seksuele blik van haar partner wordt beschreven. Dan is het moment gekomen van de door de blik gemedieerde seks. De vrouw komt klaar, niet door de penis en feitelijk ook niet door de blik van de man, maar door haar fantasie over wat deze blik doet met haar lichaam of, liever, wat zij bereid is te doen voor deze blik van de man en wat dit op zijn beurt weer in haar beleving doet met haar gefantaseerde sekspartner.
Zijn grijze ogen verharden zich, dringen in me binnen, ik heb het gevoel dat ze bezit nemen van mijn hele, bevende lichaam. Tot mijn verrassing spreid ik mijn benen voor hem, ik zo kuis, ik laat hem zien hoe mijn vingers in de weer zijn, ronddraaien, zich binnenboren met dat intieme gebaar, zo onterend, daar, voor hem… laat ik het Hem helemaal zien. Hij de getuige van mijn eenzame orgasme van het spel van mijn handen van mijn speeksel dat ze bevochtigt van hun verkenningstocht, en ik kijk naar hem en durf te verzinken in zijn ogen die vanuit de hoogte op me neerkijken; Hij staat daar onverstoorbaar, raakt zichzelf niet eens aan; heeft hij eigenlijk wel een stijve? Ik ga klaarkomen, ik wil hem een stijve geven, hem laten kicken, mijn gespreide benen die zich strekken, die zich verkrampen, mijn lichaam dat kantelt, ik heb zelfs nooit in een spiegel naar mezelf gekeken, het schouwspel van het genot dat opkomt, de overhand krijgt en me velt…[2]
Het machtsaspect van kijken en voelen kan nog meer worden benadrukt doordat de een de ander het kijken of voelen verbiedt en er een eenrichtingsverkeer ontstaat waarin de één passief onderworpen is en de ander actief ondernemend. Zo kan het kijkgenot worden gestimuleerd door speciale kleding en het kijken onmogelijk worden gemaakt door de ander te blinddoeken. De afhankelijkheid wordt daarmee onderstreept en de andere zintuigen dan de ogen gescherpt. Dit ondervindt Marika als zij geїnitieerd wordt in het mysterieuze Parelgenootschap, een genootschap dat leden werft door het schenken van parels met een seksueel geladen uitnodiging. Marika ontvangt de uitnodiging om naar een hotelkamer te komen, waar ze een doos vindt met een enveloppe.
Er zat één enkel vel papier in. Ze merkte op dat het briefje niet was ondertekend. Terwijl ze de keurig getypte woorden las, voelde ze haar wangen warm worden.
‘Maak het u gemakkelijk,’ las ze. ‘Er is een maaltijd voor u besteld. Neem een bad en trek de kleren aan die in de doos liggen. Om 22.00 uur precies moet u geknield zitten met uw hoofd naar het bed en uw rug naar de deur. Er zal iemand binnenkomen, maar u mag onder geen beding omkijken.’
Ze las het bericht twee keer, waarbij talloze vragen in haar hoofd rondtolden. Was dit briefje van Stone? Ze overwoog even om het papiertje te verscheuren en het hotel uit te lopen, maar ze wist dat ze dit avontuur tot een einde wilde meemaken. Terwijl ze neerkeek op de doos, zette ze haar gevoelens op een rijtje.
Het sterkst was de opstandigheid. Het opvolgen van bevelen was volkomen in strijd met haar karakter. Maar ze voelde ook een kleine, hete kern van seksuele opwinding. Ergens diep in haar binnenste klopte een opwindend gevoel als een kleine, scharlakenrode hartslag.[3]
De eerste stap op het pad van de verleiding is gezet, de lichamelijke opwinding is gewekt. De volgende stappen versterken dit gevoel. Het seksueel geladen kijken en voelen nemen in de beleving steeds grotere vormen aan.
Ze tilde het deksel van de kartonnen doos en zag dat de inhoud was afgedekt met wit vloeipapier. Daaronder vond ze een opgevouwen, zwart leren gewaad. Haar adem stokte toen ze het oppakte en voor zich uitvouwde.
De bodystocking was gemaakt van het zachts mogelijke geiteleer en afgezet met rode zijde. Aan de voorzijde, bij de kraag, bij de revers en op andere strategische plaatsen waren ritsen aangebracht, waardoor de draagster op een motor zou passen.
Het kledingstuk was echter duidelijk alleen bedoeld voor seks. De pikante, sloerieachtige uitstraling trok Marika onweerstaanbaar aan. Iedereen die zoiets droeg zei in feite: ‘Kijk naar me, zie hoe sexy ik ben.’ Het was niet iets wat ze ooit voor zichzelf zou kopen, maar de gedachte dat ze het nu zou kunnen dragen, de sensatie van de zijdezachte stof tegen haar huid, wond haar op.
Ze stelde zich voor hoe het zou voelen om strak in de bodystocking te worden geritst, het nauwe kruis tegen haar schaamlippen gedrukt. Alleen de gedachte deed haar lichaam al tintelen en gloeien. Ze bracht de bodystocking naar haar gezicht en snoof de opwindende geur van nieuw leer op.[4]
Marika besluit zich zelf nog één maal in de spiegel te bewonderen voordat ze alleen nog maar door een anonieme ander bekeken zal worden die ze verder niet zal mogen zien.
Nadat ze de nieuwe parfum had opgedaan, trok ze het leren pakje aan. De rode zijde hechtte zich aan haar warme, vochtige huid toen ze het kledingstuk over haar heupen glad trok.
Het leer omsloot haar lichaam perfect. Het leek alsof de bodystocking speciaal was ontworpen om alle aandacht te richten op haar gevoelige lichaamsdelen. Marika’s boezem werd omhoog geduwd naar het diepe, v-vormige decolleté en in bedwang gehouden door een voorgevormd lijfje.
Dwars over haar borsten liepen twee ritsen naar de achterkant van het pak en vervolgens naar beneden langs haar kruis en weer omhoog naar haar buik. Een riem was strak om haar middel vastgemaakt.
Marika’s schouders en rug waren naakt, wat de inperking van de rest van haar lichaam extra benadrukte. Het voelde vreemd, maar niet onaangenaam. Integendeel. Ze bewonderde zichzelf in de van spiegels voorziene kast. Haar blonde haar en blanke huid zagen er zuiver uit en staken scherp af tegen het glimmende zwarte leer.
Hoe naakt leken haar armen en benen. Welhaast kwetsbaar en erg aantrekkelijk![5]
Nadat het anonieme lid van het parelgenootschap in de kamer is gekomen, waarvan ze vermoedt dat het de eerder genoemde kennis is met de naam Stone en die haar knielend op het bed met afgewend gezicht heeft aangetroffen, komt het moment van de blinddoeking.
Ze hunkerde ernaar om zich om te keren, om zijn lippen op haar mond te voelen, maar ze begreep dat wat hij haar onthield haar genot alleen maar vergrootte. Stone trok zich een ogenblik terug en ze maakte een klein geluid van ontevredenheid.
Hij vouwde een doek over haar hoofd en bedekte haar ogen ermee. Marika moest zich tot het uiterste inspannen om stil te blijven zitten. Dit had ze niet verwacht en ze voelde zich opnieuw opstandig. Haar handen trokken krampachtig aan de sprei.
Na al deze voorbereidingen is Marika in zo’n staat van seksuele opwinding dat ze smeekt om bevredigd te worden.
Ze kneep haar ogen dicht. Achter het masker had het zwart moeten zijn. Maar wat ze zag was rood, een diep, pulserend, scharlakenrood.
Stone lachtte zachtjes. ‘Wat een gepassioneerde bloem ben je. Zal ik je spanning bevrijden?’
‘Ja, alsjeblieft. O, alsjeblieft,’ fluisterde ze.
‘Ik hoor je niet,’ zei hij.
‘Neem me. O God, doe het dan. Alsjeblieft…’
Ze had er nog nooit eerder om gesmeekt, maar ze had ook nog nooit eerder zo graag een man in zich gevoeld. Ze smachtte er naar om zijn ronde eikel tegen haar vagina te voelen, hem naar binnen te voelen glijden totdat de dikke stam haar helemaal zou vullen. Dat was het enige wat nog telde.[6]
Kijken, ten slotte, kan ook in voyeurisme de seksuele daad zelf betreffen van degene die bekeken wordt ter versterking van de seksuele opwinding van de voyeur.
Zonder iets te zeggen stond ze op, liep rustig naar de andere kant van de kamer, deed het licht uit en keerde terug naar het bed. Ze boog zich over de liggende Kane heen en opende een paneeltje in het scherm dat hen van de aangrenzende kamer scheidde. Dat schoof ze op een kiertje, maar het was genoeg. Ze glimlachte, legde haar vinger op haar lippen om hem tot stilte te manen en wees op de opening in het scherm. Hij had er geen idee van waar hij naar moest kijken en waarom, maar hij ging zitten en drukte zijn hoofd tegen de kier.
De kamer naast hen was gelijk aan de hunne en ook daar lag een paar op bed. De man was een forse, zwaargebouwde Japanner en hij lag bovenop het meisje, dat haar benen om zijn middel had geslagen. Kane zag hoe de billen van de man zich samentrokken terwijl hij zich krachtig bewoog en fel in het meisje stootte. Kane keek gefascineerd toe terwijl de ritmische bewegingen plotseling in intensiteit toenamen. Het parende stel haalde snel en zwaar adem en Kane hoorde daarbovenuit zo nu en dan vlees tegen vlees slaan.[7]
Het kijken naar de paringsdaad heeft succes. Dit succes wordt gevoeld als een directe lichamelijke gewaarwording van seksuele opwinding en wel een opwinding die anders en sterker is dan zonder het expliciete kijken.
Tot zijn verwondering, zelfs tot zijn schrik, voelde hij zich stijf worden. Hij herinnerde zich niet ooit zo opgewonden te zijn geweest. Satsumi lag op handen en knieën en had haar hoofd ook strak tegen de kier gedrukt. Alsof hij commentaar leverde op wat in de andere kamer gebeurde, beklom Kane haar van achteren en drong diep in haar door, nog steeds kijkend naar het paar in het andere vertrek.
Daar zette men de paring voort totdat de forse Japanner werd aangegrepen door een huivering, kreunde en in elkaar zakte op het meisje. Op één arm steunend schoof Satsumi met de andere het paneeltje dicht. Inmiddels was Kane’s opwinding ten top gestegen. Bijna onmiddellijk kwam hij klaar en voelde zo’n intense opwelling van genot dat hij een kreet slaakte.[8]
Het participeren middels kijken en voelen in de seks van anderen geeft een zeldzaam gevoel van verbondenheid. De initiatie in de wereld van seks is voltooid, de hele wereld voelt aan als vol met seks.
Badend in het zweet rolde hij van haar af en zakte ineen op het bed. Satsumi stond op, haalde een badhanddoek en droogde hem af. Ze stak twee sigaretten aan, overhandigde hem er een en strekte zich op het bed uit, aan zijn zijde. Kane lag op zijn rug, diep verbaasd over wat hij zo juist had ontdekt. Het was zo gemakkelijk geweest, zo simpel, zo subliem. Hij dacht niet bewust aan het paar in het aangrenzende vertrek, maar toch was hij zich vaag bewust van een hele wereld vol sex en had het gevoel dat hij daarin nu was toegelaten. Hij genoot van het nieuwe van deze ervaring en lachte luid van pure vreugde. Hij voelde zich één met de hele natuur, de hele wereld.[9]
[1] Marthe Blau, In Zijn handen, 2003, p. 129.
[2] Marthe Blau, In Zijn handen, 2003, p. 129-130.
[3] Susan Swann, De tucht van parels, 1996, p. 63.
[4] Susan Swann, De tucht van parels, 1996, p. 63-64.
[5] Susan Swann, De tucht van parels, 1996, p. 64-65
[6] Susan Swann, De tucht van parels, 1996, p. 69-70.
[7] Henry Sutton, De voyeur, 1970, p. 94.
[8] Henry Sutton, De voyeur, 1970, p. 94.
[9] Henry Sutton, De voyeur, 1970, p. 94.
Pierre Courage
