Het basale gevoel van geil te zijn en te willen neuken of geneukt te willen worden kan volgens de pornografie in allerlei situaties ontstaan en hoeft niet per se verborgen te gaan onder een laag conventies, maar kan heel goed aan de oppervlakte liggen van toevallige contacten in de dagelijkse omgang. Voor Henry Miller is de casual geilheid die ontstaat in toevallige contacten vertrouwd terrein en meer vanzelfsprekend dan de moeizaam met allerlei hypocriete trucs opgeroepen geilheid bij zijn eigen vrouw. Zijn seksuele toenaderingspogingen van andere vrouwen zijn minder omslachtig en directer. Neukpartijen ontstaan min of meer spontaan en zelfs na het neuken volstaat één blik van geilheid om opnieuw te beginnen.
‘Wanneer zie ik je weer?’zei Irene. ‘Misschien ben ik al weg als je terugkomt. Ik wil wel eens met je praten.’
‘Alleen maar praten?’zei Ulric.
‘Nou ja, je weet wel…’ zei ze. De rest van haar zin was een geile lach.
Die lach drong door tot mijn scrotum. Ik pakte haar weer beet en haar in een hoek duwend legde ik mijn hand op haar kut, die in vuur en vlam stond en gleed met mijn tong tot in haar keel.[1]
In de dagboeken van Anaїs Nin, met wie Henry Miller in zijn Parijse periode een heftige liefdesrelatie heeft, lezen we meer over zijn ontvankelijkheid voor de vrouwelijke seksualiteit en het effect hiervan op zijn vrouwelijke tegenspeler.
Na een fles Anjou gisteravond praatte Henry over zijn moeite met de overgang van aardig tegen vrouwen zijn en ze het hof maken. Of hij had een keurig gesprek met hen of hij stortte zich op hen en raakte door het dolle heen. Hij had zijn eerste seksuele ervaring op zijn zestiende in een bordeel en liep een ziekte op. Toen kwam de oudere vrouw die hij niet durfde te neuken. Hij was verrast toen het gebeurde en beloofde zichzelf het niet weer te doen. Maar het gebeurde wel, en hij bleef bang dat het niet goed was. Hij schreef het aantal keren op, met data, als het vastleggen van even zo vele overwinningen. Enorme fysieke overdaad, spelletjes, acrobatische toeren, grof geweld.[2]
In dit citaat zien we dat seksuele ervaringen voor Henry Miller (althans in de ogen van Anaïs Nin) niet makkelijk te integreren zijn met andere ervaringen. Seks lijkt hem steeds te overkomen. Hij is ervoor ontvankelijk, vaak tegen wil en dank en waardeert ook aanvankelijk in zijn ogen onaantrekkelijke vrouwen indien deze hem seksueel uitdagen.
Hij vertelde me over zijn gesprek met een hoer laatst op een avond. Hij zat in een café Keyserling te lezen. De vrouw benaderde hem, en omdat ze onaantrekkelijk was weerde hij haar aanvankelijk af. Maar hij liet haar wel bij hem zitten en met hem praten. ‘Ik moet erg mijn best doen om mannen aan te trekken, maar als ze me leren kennen beseffen ze dat ik beter ben dan de meeste hoeren, omdat ik het fijn vind met een man. Wat ik nu wil is mijn hand in je broek steken en hem eruit halen en afzuigen.’
Henry was onder de indruk van de directheid van haar woorden, het beeld dat ze bij hem achterliet, maar hij ontvluchtte haar. Hij begreep niet waarom hij zo ontvankelijk was geweest terwijl hij een moment tevoren nog in een andere wereld verkeerde en hij de vrouw niet eens leuk vond.[3]
De les die Anaïs Nin hieruit trekt is de noodzaak om zelf een actieve en zelfs seksueel agressieve vrouw te worden.
Hij heeft een voorkeur voor agressieve vrouwen. Was dat een zwakte? vroeg hij. Ik wist het niet, maar ik moest leren om agressief te zijn, om hem te behagen.
Nadat hij zo had gepraat, verhit, uitbundig, voor me heen dansend, en voordeed hoe hij tekeerging en in de kont van een vrouw beet, werd hij plotseling kalm, bedachtzaam, en kwam er een grote verandering over zijn gezicht. ‘Hier ben ik overheen gegroeid,’ zei hij. En ik, die zijn vertoning met een applaus beloonde, kwam in de verleiding om te zeggen: ‘Ik ben er nog niet overheen gegroeid. Ik moet nog als een dolle tekeergaan.’[4]
Hoe is de relatie tussen geilheid, neuken en liefde? In de relatie tussen Henry Miller en Anaïs Nin gaan deze drie hand in hand. Dit is niet het geval voor Esteban Lopez in het citaat als aanhef van dit hoofdstuk. Voor Esteban Lopez is de weg van liefde en schoonheid niet geil genoeg. Wat betekent dat dan voor de weg van geilheid: is dat een weg van liefde? Het antwoord in de pornografie op deze vraag is zowel een ja als een neen. Zonder liefde geen genot, maar ook: zonder genot geen liefde. Tot deze slotsom komen Casanova en de zeventienjarige maîtresse van een markies bij wie hij te gast is (en die ongeweten zijn eigen dochter is, zoals we later zullen zien).
Leonilde’s vriendelijke stemming boezemde mij vertrouwen in. Ik bracht het gesprek op de liefde en zij bracht op dit thema verstandige opmerkingen in het midden. Zo zei zij:
‘Als de liefde niet tot het bezit van het voorwerp van de liefde voert, is het een hel. Als dat bezit verboden is, doet men er beter aan, helemaal niet lief te hebben.’ Ik antwoordde: ‘U hebt gelijk, en des te meer omdat het bezit van een mooie vrouw geen waarlijk genot geeft, als men haar niet eerst heeft liefgehad.’
‘Als de liefde van te voren bestaan had, begeleidt zij het genot, maar of zij daarna even groot blijft, is nog de vraag.’
‘Ongetwijfeld. Niet zelden doodt het genot de liefde.’[5]
In dit citaat zien we dat liefde volgens de gesprekspartners aan genot voorafgaat, maar dat genot de macht heeft liefde te doden. De liefde stelt uiteraard alles in het werk om dit te voorkomen, om dus niet door het genot te worden gedood. Genot is dus een corrigerend mechanisme voor liefde. Liefde moet steeds rekening houden met genot op gevaar af door genot overmeesterd te worden. Het beste is een win-win situatie, dat liefde en genot beiden een aan elkaar gelieerd bestaanrecht worden toegekend.
‘Het is een eigenaardig kind,’ verzuchtte zij, ‘dat zijn moeder doodt. Het ergste is het, als na het genot de liefde in één van de twee minnende blijft voortbestaan. Dat is erger dan een moord, want wie zonder tegenliefde verder leeft, moet ongelukkig worden.’
‘Uitstekend opgemerkt, madame. Maar als u deze gevolgtrekking maakt, geheel beantwoordend aan de scherpste dialectiek, dan moet ik aannemen dat u de zinnen tot een eeuwig smachten wilt veroordelen. Dat is gruwelijk.’
‘God moge mij voor zoveel platonisme in de liefde behoeden! Ik veroordeel liefde zonder genot evenzeer als genot zonder liefde. Nu mag u zelf de gevolgtrekking maken.’
‘Liefhebben en genieten, genieten en liefhebben, om en om!”
‘U bent er.’[6]
[1] Henry Miller, Sexus, 1969, p. 42.
[2] Anaïs Nin, Henry en June, 2004, p. 216
[3] Anaïs Nin, Henry en June, 2004, p. 216
[4] Anaïs Nin, Henry en June, 2004, p. 216-217.
[5] Casanova, Liefdesavonturen, 1977, p. 434-435.
[6] Casanova, Liefdesavonturen, 1977, p. 435.
Pierre Courage
