De tekening bij dit stukje maakte ik 60 jaar geleden, als onderdeel van een verjaardagskalender (op A3). Wat er op staat is op ware grootte. Er zijn 4 tekeningen van 4 jaargetijden.
Allereerst de Crocus…alleen, het is geen Crocus, al lijkt de bloem hetzelfde. Het is een Herfststijlloos. Je kunt de grote bol kopen en droog op de vensterbank zetten, waarna hij uitloopt en veel bloemen krijgt. Maar ik heb ze gezien in het wild. Een schattig, romantisch weidje tussen de bomen, in Frankrijk. Helemaal vol met de ijle lila bloemen, prachtig. Ik probeerde wat uit te graven, maar ze zaten te diep. De boer is er niet bepaald gelukkig mee, want ze zijn giftig voor het vee (en voor ons).
Over de paddenstoel met de hoed met vakjes, de Morielje, een ander verhaal. Vroeger ging mijn vader met ons eetbare paddenstoelen zoeken in het bos, op zondag. Op de fiets, tassen mee. Kwamen we thuis met grote tassen vol boleten (Eekhoorntjes brood e.a.) die dan schoongemaakt en gedroogd moesten worden, een hoop troep. Mijn moeder was er niet echt blij mee, maar het was voedsel. Als we het geluk hadden de goudgele Hanekammen te vinden werden die meteen gebakken, zalig. (ik heb later bij het paddenstoelenzoeken altijd een mesje meegenomen om meteen de vuile voet van de zwam af te snijden waardoor je zo een schone partij meeneemt. Als er zand meegaat komt dat tussen de plaatjes aan de onderkant van de zwam, en dat krijg je er niet makkelijk uit).
In die tijd had ik een boek waarin ik de soorten opzocht, Het paddestoelenboek van Verkade, met prachtige tekeningen van J.Voerman. Die plaatjes moest je dan eerst sparen, maar mijn boek was compleet. Ik kende het uit mijn hoofd.
Toen ik veel, veel later met Joos en de Camper even uitrustte naast een weggetje in Spanje, in de buurt van Cazorla, zag ik ineens een paddenstoel op een bergje houtsnippers. Een Morielje! Ik had die nooit in het echt gezien, maar kende hem nog van de Verkadeplaatjes! Daar wordt je toch blij van.
Mijn herinnering aan die plek heb ik vastgelegd in een tekening van het prachtige uitzicht op de bergen van de Sienna Cazorla met de olijfgaarden.
Paddenstoelen zoeken bleef een hobby, ik kende alle eetbare goed, maar later was er geen lol meer aan. Ik liep eens in het bos bij Bussum, paddenstoelen vol op, maar geen enkele eetbare. Even later werd duidelijk waarom: een cordon mannen met vuilniszakken stroopten systematisch het hele bos leeg. Ik ga niet meer.
Op de tekening is nog een ander paddenstoeltje te zien: het onwaarschijnlijke Vogelnestje (Cyathus olla). Een snoezig bakje met eitjes er in. Hoe verzint de natuur zo iets.
Ik raakte het dierbare paddenstoelenboek kwijt, maar mijn kinderen hebben het, heel lief, 2e hands voor me gevonden, met bruine vlekken en al.
Liebje Hoekendijk