Er is de afgelopen jaren iets veranderd in uw omgeving en het moet u ook zijn opgevallen. Overal op straat, in restaurants, op het werk, in musea lopen mensen gebogen. Niet omdat er iets mis is met de nekfunctie of dat mensen het tegenwoordig vervelend vinden om andere mensen aan te kijken. De moderne gesel is een steeds groter wordend apparaat, waarmee iedereen overal aangesloten is op de wereld om hun heen. Of eigenlijk niet eens de wereld, maar met andere apparaten. Het is de smartphone, de slimme mobiele telefoon die eigenlijk niet zoveel doet met wat de naam doet vermoeden: bellen.
Bellen is zo..je ne sais quoi…zo uit een verleden tijd. Zo’n apparaat heeft nu zo verschrikkelijk veel mogelijkheden, dat mensen er niet meer los van komen. Volledig geabsorbeerd door een virtuele wereld, waarbij de gangbare contacten die mensen vroeger onderhielden eigenlijk totaal overbodig zijn geworden. En als die gewone contacten toch noodzakelijk zijn, is het zaak zo snel mogelijk dat af te ronden, want dat leidt alleen maar af.
En het vreemde is: alles wat van buiten aandacht vraagt is altijd belangrijker dan het gesprek dat je op dat moment in het echte leven voert. Dat is trouwens niet een verschijnsel van de laatste paar jaren. Sinds het bestaan van de telefoon is dat eigenlijk altijd al zo geweest. Toen u bijvoorbeeld in 1982 mensen op visite thuis had en opeens de telefoon ging, was het ook niet zo dat u de telefoon liet rinkelen. Nee, u nam die gewoon op, want u was nieuwsgierig wie u belde en waarom. Maar in die tijd kwam het vaker voor dat u dan zei: ik bel je later even terug, want ik heb nu visite. Iedereen snapte dat, want zo hoorde het ook. Dat is in deze tijd wel iets anders.
Want wat gebeurt er nu?
Stel uw uitwonende dochter (of kleindochter) komt op visite. Dat hoort namelijk zo, dat er af en toe op visite gegaan wordt. De kans wordt steeds groter dat ook uw kind of kleinkind gebogen door het leven gaat. En dat is niet zo gek, want er zijn meer apparaten in dit land dan er inwoners zijn. De kans is vrij groot dat het volgende scenario zich gaat afspelen:
Foursquare : Uw dochter checkt in op Foursquare. Dat is een internet-toepassing om te laten weten aan jezelf of aan je vrienden dat je ergens bent. En dat is leuk, want als je ergens bent, zie je ook tips van anderen die daar eerder zijn geweest.
En als je op één plek maar vaak genoeg bent en dat laat weten, wordt je de virtuele burgemeester van die plek.
Facebook: vervolgens schakelt uw dochter door naar Facebook. Ook daar kun je laten weten waar je bent, maar je kunt daar veel meer. Je kunt virtuele vrienden verzamelen en hun berichten lezen en die ook ‘liken’ (leuk vinden) of reageren of
foto’s en berichten. Iedereen kan met de smartphone foto’s maken en dat direct doorsturen naar Facebook met een eigen tekstje erbij. Zo weten al die vrienden precies waar uw dochter is en hoe ze dat ziet.
Twitter: Dan komt twitter aan de beurt. Op twitter kan u dochter ’tweets’ plaatsen: korte tekstberichten van maximaal 140 tekens. Via twitter kun je andere ’twitteraars’volgen en kun je ook zelf twitteraars verzamelen, die weer kunnen lezen wat je zoal hebt te melden. Ook wordt twitter gebruikt om opinies te uiten, bijvoorbeeld over televisieprogramma’s; bijvoorbeeld ‘wat een eikel’ ‘lullo’ of ‘afvoeren die gast’. Om dat bericht in een kontekst te plaatsen, kan er gebruik gemaakt worden van een afkortingscode die een aanduiding geeft van het thema of object waarover de opmerking gaat. Dat heet in twittertaal een hashtag. Zo heeft bijvoorbeeld het TV-programma De Wereld draait door, de hashtag #dwdd. Dus als je dan vindt dat het haar van de presentator niet goed zit, kun je zeggen ‘Is zijn kapper dood?’ #dwdd. Dan snapt iedereen die het bericht leest dat je vindt dat Matthijs van Nieuwkerk zijn haar niet goed zit. Natuurlijk kun je twitter ook gebruiken voor huis-tuin-en-keuken-opmerkingen: ‘de hond net uitgelaten, het regende’.
Whatsapp: de kans is vrij groot dat de smartphone van uw dochter trilt of een geluidje maakt. Dat zou kunnen betekenen dat er een berichtje binnenkomt op Whatsapp. Dit is een veel modernere variant dan heet eertijds hippe ‘sms-en’. Whatsapp is zo goed als gratis (en sms sturen niet) en het is ideaal om berichten te sturen naar je normale telefooncontacten en je kunt er zelfs foto’s of korte video’s mee verzenden. De hele communicatie hoeft zich ook niet te beperken tot een één-op-één berichtenstroom: je kunt ook groepen aanmaken, bijvoorbeeld familiegroepen of tijdelijke groepen van vrienden. Dat ene bericht gaat dan direct door naar alle deelnemers in de groep.
Kortom, het is gewoon een druk bestaan. Want we hebben het nog niet gehad over allerlei andere hippigheden, zoals videodiensten als Keek of Vine, Facebook-achtige dingen als Path en VK, fotodeel-programma’s als Snapchat of Instagram.
Dus als uw dochter op visite komt, snap dan dat die ontmoeting maar een deel van het leven is. Het leven daarbuiten eist ook aandacht: zeven dagen per week, 24 uur per dag. En het is als ouder ook lastig te zeggen tegen je eigen kind: ‘zeg eens, je bent toch HIER op visite, kun je dat ding niet even wegleggen?’ Want dan loop je het risico dat ze je oud vinden en niet meer van deze tijd.
Beter is om ze te confronteren met hun eigen gedrag door ze een spiegel voor te houden. Gewoon hetzelfde doen als zij. En als u zelf niet beschikt over zo’n smartphone, kunt u gewoon deze bouwplaat gebruiken om van karton een smartphone te maken.
Dan krijgen we het volgende scenario: De deurbel gaat, want uw dochter staat voor de deur (evt. met man en kinderen) voor DE visite. U neemt uw smartphone (of de knutselvariant), maar let op: doe deze NIET aan uw oor zoals een ouderwetse telefoon, maar buk het hoofd en staar naar het apparaat.
U opent nu de deur en houdt het hoofd gebogen over dat ding en u murmelt iets in de trant van ‘Hai, leuk dat je er bent, koffie?’. Loop dan direct weg naar de keuken om de koffie te maken.
Wat zou u hiermee kunnen bereiken?
De kans is aanwezig dat uw dochter het een extreem bizarre situatie vindt. Dat is GOED. Er is nu de mogelijkheid dat zij zelf gaat afzien van dat gedrag.
Er is ook een kans, dat ze het heel normaal vindt wat u doet, en dat is ook GOED. Uw dochter vindt u nu heel hip.
Kortom: een win-win-situatie! Ik zou zeggen: ga ervoor!