Plantjes weggeven

 

Wil je een stekkie, een stekkie van mijn Fuchsia?
Het is een makkelijke plant
Hij eet bij wijze uit je hand
Een beetje mest, een beetje zon
Hij doet het goed op het balkon…

Aldus zuster Clivia ( Hetty Blok) uit Ja zuster, nee zuster van Annie M.G.Smidt.  Weet u nog?

 

Plantjes krijgen is leuk, weggeven is eigenlijk nog leuker. Maar…er zitten haken en ogen aan. Want mensen die hun planten weggeven hebben er dus teveel van, en wie weet is dat plantje een woekeraar die je hele tuin gaat koloniseren! Even een mogelijk aanbod doornemen:

Ik begin met een plant die je bijna nooit zult krijgen: het witte Alpenroosje. Hij komt voor in het wild, maar zeldzaam. Ik wou hem graag en ik had gelezen dat kweker Coen Jansen in Dalfsen hem had. (leuke kweker om te bezoeken, mijn schoonzusje gaat daar vaak langs na haar werk om even bij te komen). ‘Nee, dit jaar niet’. Volgend jaar kwam ik weer langs: ‘nee, niet gelukt’. Daaropvolgend jaar had hij genoeg van mijn gezeur en hij stak ter plekke een plukje uit zijn eigen border. Ik blij.

Ze doen het goed, ik ben dol op ze. Ik heb er een paar gegeven aan mijn beste vriendin. Maar, eerlijk gezegd, ze bloeien precies als de Gaura, en die bloeit de hele zomer door…

Ook schattig: Daslook. Een look, dus een ui-achtige. Je kunt hem eten. Het is wilde knoflook, maar die smaak heeft hij niet helemaal. Het zijn lieve bosjes witte sterretjes die vroeg bloeien. Knollen, dus geen stiekeme ondergrondse tentakels. Maar: in een vochtige grond gaat hij wel eens te goed, en door zaad komt hij overal in je tuin voor. Je kunt hem gerust weggeven, meestal is men er blij mee. Niet echt agressief, maar als het teveel wordt: in de soep.

Lelietjes van Dalen. Als ik die zie in een tuincentrum denk ik tegen kopers: jongens, waar beginnen jullie aan. Wie ze niet heeft denkt dat hij/zij ze graag wil hebben, maar het is een hevige woekeraar die je niet meer in de klauwen krijgt. Ze komen bij mij op tussen de stoep en de voordeur (met bloem). Bloem: snoezig. Geur: heerlijk. Maar neem stekjes daarvan toch maar niet aan.

Diverse soorten Geranium. (Niet Pelagonium, dat is de bloem voor ‘achter de Geraniums zitten’. Fout gebruik, maar ingeburgerd). Er zijn veel soorten (echte) Geraniums, goed voor verwilderen, en in prachtige kleuren. Een blauwe is mooi, maar niet sterk. Ik heb zelfs een zwarte, daar kom ik op terug. Ik heb ook een roze. Blijft op een plek waar hij mij veel plezier doet. Ik zou er een stukje van kunnen missen. De fel-paarse zaait zich wat uit, dankbare weggeefplant.

Zaad is goed om weg te geven. Bijvoorbeeld van de Akelei. In het wild zag ik donkere paars/blauwe, maar bij mij komen er zichzelf-gezaaide terug in alle kleuren die je maar kunt bedenken, zelfs donkerrood. Dat zat dan nog in de voorouders. Woekert niet, zaait zich een beetje uit. Tweejarig, dus het eerste plantje dat opkomt bloeit pas een jaar later. Hetzelfde geldt voor Judaspenning: goed zaad, leuke bloem in wit of paars die vroeg bloeit. Het zaad (eigenlijk het houtje) heeft de vorm van een penning. Als je die penning stukwrijft (als hij droog en rijp is) komen daar de zaden uit tevoorschijn.

Wat zal ik nog eens weggeven. De Helleboris want die heeft zat zaailingen. Geen probleem, maar welke kleur er tevoorschijn zal komen weet je niet. Niet de topkleuren, vaak wat bleek groen/geel. Maar ook wel leuk, zo heel vroeg in het jaar v.a. januari. (denk er om: in januari meteen alle blad wegknippen).

O ja, nog eentje dan: de Salomonszegel. Heb ik in het wild gezien in de bossen rondom de Efteling. De vorm van de plant is mooi: een boog van zo’n ¾ meter, het blad steekt naar boven en onder elk blad hangen twee witte klokjes. Niet erg spectaculair, maar leuk. Woekert niet, hij groeit met 1 per jaar (1,2,4,8,16 …nee, zo erg is het niet). Ik kreeg hem van mijn zoon Martien. Mensen willen hem soms graag hebben.

Laat ik het niet over Helianten hebben en nog zo’n honderd soorten tuinbloemen die je niet moet aannemen, je weet niet wat je te wachten staat….

Maar natuurlijk, die vergat ik nog bij al die wilde bloemen: ik geef knollen van de tropische Gloriosa weg! Die prachtige slingerplant maakt steeds nieuwe knollen die ik fijn weg kan geven. Hij bloeit overvloedig met spectaculaire rode geelgerande bloemen in mijn huisje. Dit jaar heb ik ook een roze soort, maakt ook nieuwe knollen. Super!

 

Ik kom nog eens apart terug op wilde planten in de tuin, en op onkruid. Het ligt allemaal dicht bij elkaar.

 

Liebje Hoekendijk